Türkiye’de uzun yıllar görev yapan yabancı birinin gözlemiydi. Kim olduğunu unuttum, şöyle demişti:
“Bir Türk yaya olarak karşılaştığınızda size yol vermek için her şeyi yapar, ama aynı kişi arabaya binince bu kez yol vermemek için tüm çabayı gösterir.”
Bir düşünün, ne kadar doğru bir gözlem değil mi...
Yolda yürürken ya da bir kapı ağzında biriyle burun buruna gelsek, hele hele karşımızdaki bizden büyükse ona öncelik tanımak için her şeyi yaparız.
“Önce siz buyurun, lütfen...” Hem yana çekilir yol veririz, hem elimizle bu davranışımızı pekiştirecek hareketler yaparız.
İyi güzel de, özümüz böyleyken bir otomobile binince neden değişiriz? Niye yok olur o nazik insanlar ve yerlerine birer canavar geçer.