23-25 Mart 2018 tarihlerinde gerçekleşecek 2.Uluslararası Sosyal Bilimler Kongresi için Kudüs’teyiz. Kongre’ye katılmak için İstanbul’tan perşembe akşamı Kudüs’e uçuyoruz. Önce Telaviv’e iniyoruz. Güvenlik noktasından sıkıntı olmadan geçtik. Bazı arkadaşlarımızı güvenlik noktasında uzun süre beklettiler. İsrail, ülkeye giriş yapan herkesi titiz bir şekilde araştırıyor. Hatta sıra bana geldiğinde İsrail polisi önündeki ekrana uzun süre baktı. Şahsımla ilgili bilgileri gördükçe mimikleri değiştikçe değişti. Sonunda geçmem için işaret etti.
Bizi bekleyen araçla kalacağımız otele geçiyoruz. Rehberimiz Filistin’i anlatmaya başladı. Şu ifade dikkat çekiciydi:”Değerli misafirler, vizeyle giriş yaptığımız bir yerde dikkatli olmalıyız. Filistin’i kurtaracağız; ancak o gün, bugün olmasın!”
Bu uyarı beni çok düşündürdü. Evet, vizeyle giriş yaptığımız mübarek beldeler ne yazık ki esaret altında ve işgal edilmişti.
Rehberimiz,binlerce yıllık tarihten, inançtan ve kültürden bahisle dinlerin beşiği olan Kudüs’ü anlattıkça anlatıyor. Hayıflanıyoruz, üzülüyoruz ve derin düşüncelere dalıyoruz. İsrail’in gücü, binlerce yıllık beklentisi ve iddiası...
Bunları duymak istemiyoruz, sinirleniyoruz. Rehberi ikaz bile ediyoruz. Gerçekler bize çok ama çok acı geliyordu.
Havalimanından itibaren güzergâh boyunca şehri, yolları, arabaları gözlemliyorum. Gelişmişlik göze çarpıyor. İşte bunun tek bir sebebi var: Bir iddia ve çalışkanlık.
Müslümanların kaldığı muhitlerdeki bakımsızlık dikkatimizden kaçmıyor. Bizler kendi içimizdeki çekişmelerle enerjimizi harcarken, dünyanın neresinde olursa olsun her bir Yahudi, fikir birliği içinde ve Kudüs’ü sahiplenmek için çalışıyordu.
Cuma günü sabah namazı için Mescid-i Aksa’ya gidiyoruz. Uzunca bir seyahatten sonra namaz için uyandığımda yorgunluğumun yerini hafiflemiş bir beden ve huzur dolu bir kalp almıştı. Yürüyerek Mescid-i Aksa’ya varıyoruz. Çoluk çocuk, genç yaşlı her yaştan insanın toplandığı lahzada...