Seçimler bitti ama tartışma bitmedi. Çok tercihli bir seçim oldu. Bir seçmen birden fazla tercihte bulundu. Bu sistemde bazı partiler baraj sorunu da yaşamadı. Yeni dönemde gençler de aktif olacak.
Türkiye’de seçmen profilinin yapısı belli olmasına rağmen özelikle araştırma şirketlerinin manipülasyonu ile algı operasyonları yapılmakta. Seçimlerin galibi milletin kendisidir. Bu millet, artık oyunlara gelmiyor. Milletin gözü açılmış durumda. Peki, milletin gözü açıldı da siyasetçilerin gözü kapalı mı? Neden milleti çözemiyor bazı siyasiler? Bazıları ise liderine güvenerek siyaset sahnesinde var olabiliyor. Milletin derdini bilen, milleti ile içi içe olan siyasetçileri vatandaş ödüllendiriyor. Sandıktan çıkan sonuç siyasilerin karnesidir. Bu karneye göre herkes kendisine çekidüzen vermek zorundadır.
Türkiye toplumu muhafazakâr yapıya sahip. Toplumun hassas yanlarını iyi bilen ve buna göre siyaset üreten partiler başarılı oluyor. Seçmenin dilini bilmek lazımdır. Seçmeni aşağılayan ve seçmenin dilini bilmeyen siyasetçi her zaman kaybeder.
24 Haziran’da millet ile aynı dili konuşmayan, millete yabancı, milletin inancı, kültürü, yaşamı, geleneği ve geleceği hakkında yeterli bilgiye ve tecrübeye sahip olmayanlar kaybetti. Bu millet, binlerce yıllık tecrübeyle var olan tarihî birikimi ve geleneğini kime teslim edeceğini iyi biliyor.
Türkiye seçmeni bölgesel farklılıklar da arz ediyor. Bir bölgenin heyecanı yetmez. İzmir’deki seçmene bakıp da Türkiye hakkında karar veremezsiniz! İzmir’i yok sayarak da Türkiye’yi kucaklayamazsınız!
Evet, bütün mesele de herkesi kucaklayabilmektir. Seçimler bitti ama kavga bitmedi. Meclis aritmetiği hiç olmadığı kadar renkli. Bunu fırsata dönüştürmek gerek. Siyasetin kamplaştırdığı, böldüğü, ayrıştırdığı ve giderek kavgaya taşıdığı bir toplum olmak istemiyor bu seçmen. Verilen mesaj budur. Sandık yalan söylemez. Öyle veya böyle sandıktan ne çıkmışsa saygı duymak demokrasinin ve çağdaş toplumun gereğidir. Kimseyi yok sayamazsınız! Demokrasinin cilvesidir bunlar. Razı olmak zorundasınız.