AK Parti'de önemli bir kongre geride kaldı.
Bir önceki kongre, cumhurbaşkanlığı seçimlerinden önce yapılan bir geçiş ve görevlendirme toplantısı niteliği taşıyordu. Erdoğan tarafından eğilimlerin toplandığı, ancak nihai kararı onun verdiği bir genel başkan ataması yapılmış, Davutoğlu partinin başına bu koşullarda geçmişti. Bu geçiş kongresinin diğer bir özelliği, Erdoğan'ın giderken Abdullah Gül'ü alternatif olmaktan çıkarması, bunu parti kurmaylarının bayrağı “Gül devralsın” arzusuna rağmen yapmasıydı.
Bu kez kongreye farklı koşullarda gidildi.
Davutoğlu partinin başında bir seçim atlamış, kısmen kendi kadrolarını oluşturmuş, Erdoğan'la özellikle hükümet işleri bakımından yaşadığı kimi sürtüşmeler sonucunda belli bir denge noktası ortaya çıkmış durumdaydı.
Ve ilk kez AK Parti'de bir kongre, birden fazla eğilimin varlığını hissettirebileceği ve Davutoğlu'nun parti dengelerine ağırlık koymayı arayacağı bu oranda üstü örtülü bir yarış ve tartışmanın, pazarlık ya da uzlaşmanın devrede olabileceği bir yapıdaydı.
Nitekim öyle oldu.
Kongreden bir kaç gün önce gazetelere yansıyan kulis bilgileri, Davutoğlu'nun parti yönetimi için daha liberal bilenen, son dönem parti politikaları konusunda eleştirel olan, “Ali Babacan, Bülent Arınç, Mehmet Şimsek, Sadullah Ergin, Beşir Atalay” gibi isimleri tercih ettiği ve Erdoğan'a bu listenin gittiğini söylüyordu.