Bir kaç gün önce, bir televizyon programında bir yorumcu, PKK ile Kürt meselesi, Kürt gruplar arasındaki ilişkinin altını çizmemi, temsilden söz etmemi “sorunlu bir terminoloji” olarak tanımlıyordu. Bu terminolojinin, “devletin PKK'yla değil, Kürtlerle savaştığı”nı ima ettiğini söylüyordu.
Çünkü ona göre gerçek tek ve çıplaktı:
“PKK, bölgedeki Kürtlere baskı yapan, gücünü sadece bu baskıdan ve dış ülkelerden alan bir yapıdır. Onunla mücadelenin tek yolu, bu baskıyı kırmak, ona silahla haddini bildirmektir, aksi görüşler düşmanın işine yarar, onun dilini andırır.”
Bu genel bir bakış ve bu bakışa göre PKK, “bir ayağı terörde diğer ayağı içinden doğduğu Kürt sorunu havuzunda, onlardan beslenen bir yapıdır”, demek bile sorunludur.
Aslında, ortada bir sorun varsa, o sorunu bizzat ve yıllardır bu bakışın oluşturduğuna şüphe yok.
Ancak, ne yazık ki, asayişçi tavrın son dönemde yeniden ve mutlaklaşarak dolaşıma girmesiyle zuhur eden “resmi bakış ve dil” bu.
Öyle kuşatıcı ki, kendi ima ettiği dışındaki her tür görüş, duruş, tahlil, tavır ve iddiayı “sorunlu” kategorisine sokuyor. Kimileri için sorunlu tespiti de yeterli değil, aslında bunlar “suç”, değilse de suç olmalı...
“Terör ve terörist tanımı genişletilsin” diyor cumhurbaşkanı. Siyasi alanın resmi görüşe göre daraltılarak yeniden yapılandırılmasının, “terörle mücadelenin etkin bir aracı” olduğunu düşünüyor. Bu görüşe destek ve teşvik çok...