Gazetecilik mesafe değil, etkileşim mesleğidir. "Anlama-kavrama mekanizmaları, toplumla temas, değer sistemlerini bilme günümüz gazetecisinin olmazsa olmazlarıdır.
Kemalist, modernist ve kurucu bir formatlamaya sahip Türk basınının soğuk savaş döneminden askeri vesayet evresine kadar en önemli eksiği bu olmuştur.
Bizdeki hakim gazeteci modeli toplumun hakim değer sistemiyle kavgalı, dolayısıyla toplumsal dip akıntıların ve beklentilerin iç yüzünü kavramaktan ve yansıtmaktan uzak, asıl önemlisi diğerleri içinde dar ve belli bir değer sistemini temsil eden, bunun egemenliğinde ve bunun egemenliği için faaliyetini etik kurallara bulayarak yapan bir aktör tipidir.
Bu gelenek öylesine derindir ki, bugün kendisine bağımsız gazeteci diyenler bile, mesleki varlıklarını bu çerçevede sürdürürler. Üstelik bunu ideal gazetecilik tanımı ve duruşunu tekellerine alarak, kendilerine mal ederek yapmaya çalışırlar.
Bu gazeteciliğin bugünkü versiyonunun öne çıkan iki özelliği var.
İlki, ülkenin kritik her eşiğinde egemen düzenle hemhal olarak direnci temsil etmesidir. Bu anlayışın sol ya da sağ versiyonunun arasında fark bulunmadığı gibi, bunların yerleşik düzenle çelişkilerinin de bu açıdan bir önemi yoktur. İstemedikleri, makbul bulmadıkları toplumsal, siyasal kesim ve değerlerden gelen her tür yeni talep, istek, bu gazeteci anlayışının şüphe ve tepkiyle karşıladığı bir durum olmuştur.
28 Şubat dönemi ve muhtırası iyi bir örnektir.
Bu gazeteci türü 1990'lı yılların işaret ettiği toplumsal hareketliliği, dönüşümü, bunun yarattığı kıvılcımları görmediği gibi,