Müzik dünyasının kalbinin Unkapanı’nda attığı yıllarda tanımıştım.Selçuk Tekay’ı, Zarif adamdı, güzel insandı ve parmakla gösterilen bir keman ustasıydı. Gazinoların ayakta olduğu zamanlarda sahnelerin vazgeçilmez orkestra şefi. Kasetlerin ve CD’lerin can verdiği müzik aleminde stüdyoların en çok tercih edilen albüm yönetmeni. Dönemin ünlü assolistleriyle çalıştı. Emel Sayın, Muazzez Abacı, Bülent Ersoy, Sibel Can, Ebru Gündeş, Adnan Şenses ve niceleri. Kemanı da ağlatırdı dinleyenleri de...Yokluğunda kendini aratan özel insan. Muhteşem eserlere imza attı ama en unutulmaz bestelerinden biridir; ‘Beraber Yürüdük Biz Bu Yollarda.’ Gerçekten de beraber yürünecek bir adamdı. Güven duyulan eski bir İstanbul beyefendisi ve yeri doldurulamayacak bir usta. Yokluğunda kendini aratan özel insan. Muhteşem eserlere imza attı ama en unutulmaz bestelerinden biridir; ‘Beraber Yürüdük Biz Bu Yollarda.’ Gerçekten de beraber yürünecek bir adamdı. Güven duyulan eski bir İstanbul beyefendisi ve yeri doldurulamayacak bir usta. Gazeteciliğe ilk başladığım yıllarda aklımda kalan konuşma tarzıyla yıllar sonra karşılaştığım zamanki konuşma biçimde zerre kadar sapma olmadığını gördüm. Neyse oydu....