İnsan hem zalim hem mazlum. Hem merhametli hem acımasız, hem sevgi var hem de sevgisizlik. Zıtlar dünyası. Bunları oluşturan da kendisi. Ya da bulunduğu ortam ve dönemin koşulları insanı bunlardan birini tercihe zorluyor. Hayatın kemirgenleridir bunlar. Yoğun bir telâş ve endişe hayata egemen. İnsanın insana güvensizliği, nefret ve öfkesinin gizlendiği anlar ve durumlar var.
İnsan üretken iken büyük bir emek ve çaba içinde olur. Emeğinin karşılığını şöyle ya da böyle, az ya da çok alıyor. Bazen da kimi felaket ve olağanüstü hâller oluyor. O zaman yapıp ettikleri boşa gidiyor. Bu son durum bir kaza veya bir felâket sonrası oluyor. Asıl belirleyici olan bu olmuyor.