Cumhuriyet yöneticileri ve yazarları hakkındaki soruşturmaya sevindim mi?
Niye sevineyim ki?
Hani Cumhuriyet okurlarının, Akit okumaya başlayacağı konusunda bir ümit olsa..
“Sen açığa vurmuyorsun ama.. İçten içe sevinmişindir” diyebilirdiniz.
Ama böyle bir ihtimal yok..
Ne Cumhuriyet okuru, o gazetenin başına bir şey geldiğinde Akit okumaya başlar.
Ne de Akit okurları, Akit’in başına (Allah korusun) bir şey geldiğinde, Cumhuriyet okur.
Bu noktada söyleyeceğimiz şey: Akit de olsun, Cumhuriyet de..
(“Akit’ için ‘Allah Korusun’ derken, Cumhuriyet’te niye aynısını söylemedin”diyenlere samimi cevabım: Allah’a inandıklarına inansam, derim.. Bilim Teknik dergilerinde, propagandasını yaptıkları üzere “Darwin korusun”diyeceğim ama.. O da benim inancıma aykırı.)
Biz böyle deriz de..
Cumhuriyet aynısını söyleyemez..
1999’da Ahmet Taner Kışlalı..
Şaibeli bir suikast ile öldürüldüğünde..
Cumhuriyet’teki Hikmet Çetinkaya’nın hedef göstermesi ile..
Hedef gösterme ne ki..
Resmen iftira etmesi ile..
“Akit binasında silahlı kişiler var” iftirasını köşesinde atması ile..
300 kişilik polis baskınına uğramıştık.
Cumhuriyet öyle sevindirik olmuştu ki..
Yazarları Taner Kışlalı’nın ölümünü bile unutmuşlardı..
Biz aynısını, onlara yapacak değiliz..
Akit de yayınını sürdürsün..
Cumhuriyet de..
Ama dürüst yayın yapılsın..
Akit de dürüst olsun.. Cumhuriyet de..
Akit de hainlik etmeden yayınını sürdürsün.. Cumhuriyet de..
Hatalı bir yayın yapıldığında da..
Kasti bir ihanet yok ise..
Farkına varıldığında düzeltilsin, özür dilensin...
Somut örnek verelim..
Dün gözaltılar yaşayan Cumhuriyet, kısa süre önce “Türkiye’den DAEŞ’e silahlar gidiyor” şeklinde haber yapmıştı..