Mersin’de polisevine yapılan saldırıda bir polis şehid edildi..
Binlerce şehid verilmişti..
Bir şehid daha verildi..
Binlerce şehid verilirken, kurşun sıkanları, “Hak arayıcıları” diye takdim eden HDP’liler..
PKK terör örgütü için “Terör örgütü diyemiyoruz. ‘Zaman zaman şiddete başvuran hak arayıcısı örgüt’ diyoruz” ahlaksız tanımını yapmaya kalkışanlar..
Teröristleri, “gerilla” diyerek meşrulaştırmaya kalkışanlar..
Sanki sırt çantası taşıyan herkes, gözaltına alınıyormuş gibi, “sırt çantası, suç delili oldu” diyerek, ahlaksızca raporlar hazırlayanlar..
“Kamera ve fotoğraf makinesi iddianameye girdi” diyerek, sadece o sanıkta kamera ve fotoğraf makinesi varmış, binlerce, milyonlarca kişide kamera ve fotoğraf makinesi yokmuş, olan da sanık yapılmış gibi algı üretmeye çalışan sahtekarlar..
“Şimdi ne diyecekler?” diye merak ederken..
Merakımız uzun sürmedi..
Devlet yetkilileri, medyanın namuslu kalemşörleri, yüksek sesle haykırmasalardı..
“Tek kelime” etmeyeceklerdi..
Bir köşede bulup, sıkıştırıp, “Mersin’de bir polisin şehid edilmesi hakkında ne diyorsunuz? Daha evvel tutuklandığında sahip çıkmışsınız. 24 saatini izliyor muydunuz ki, biliyor muydunuz ki, tutuklanmasına karşı çıkmıştınız” diye sorsanız..
“Size cevap vermeye mecbur değilim.. Siz sordunuz diye, ben de sizin istediğiniz cevabı verecek değilim” diyecek olanlar..
Mersin’de şehid edilen polisin yaşattığı infial üzerine..
Düne kadar karakol baskınları için dahi, “Kınamaya mecbur muyuz. Siz istediniz diye, biz şu olayı, bu saldırıyı kınamak zorunda değiliz” diyenler..