Nasıl bir ülkede yaşıyoruz, nasıl insanlarla aynı toprağı paylaşıyoruz, zaman zaman hayret ediyorum..
“Nasıl olabilir” diye hayret ediyorum..
Empati yapmaya çalışıp, kendimce küçük küçük mazeretler üretip, “Şu sebeple böyle söylenmiş olabilir mi?” diye çıkış yolları arıyorum.
Ama her seferinde..
Empatim, iflas ediyor..
“Bu yapılan, ülkeye ihanet” diyorum.
“Söylenilen, bu ülke insanlarına ihanet” diyorum..
Başka bir sonuca varamıyorum..
3 sene önce de yazdım.
2 sene önce de yazdım..
2021 Aralık ayında yine yazmak zorunda kalıyorum..
Çünkü..
İlâç fabrikatörlerinin Türkiye’deki uzantısı olan ekip, aynı yalanları, aynı aylarda, tekrar tekrar, aynı cümlelerle gündeme sokuyorlar..
Resmen, yabancı ilâç fabrikatörlerinin sözcülüğünü yapıyorlar..
Bir ay önce..
İstanbul Eczacılar Odası başkanı hanımefendi, “Şu kadar ilâç yok” diye, ABD’li ilaç fabrikatörlerinin sözcülüğüne soyundu.
“Yalan söylüyorsunuz. Doğru söylediğinizde ısrar ediyorsanız,
çıkarın, o ilâç listesini verin” dedik.
Veremediler.
Bir yıl önceki oda başkanı da, aynı yalanı tekrarlamıştı..
Yine ısrar etmiştik..
Üç tane ilâcın yanına, 300 tane deodorant, parfüm ismi ekleyip, “İşte eczanelerimizde yeterince bulunmayan ilâçlar” diye açıklama yapmıştı..