Emekli şair Ataol Behramoğlu, şiirlerinden daha tatsız
paylaşımlarıyla gündemde.
Şöyle söylemiş: “Bir gün bir devlet başkanı ‘Devlet benim’ demişti.
Kafası kesildi.
Kendini devlet sananlar Hitler sığınağında kendini sokan akrep gibi
can verdi.
Mussolini ters asıldı.”
Burada bırakmış paylaşımını. Çünkü ona tarihin sadece o (işine
gelen) kısmı lazım. Halbuki “Devlet benim” diyenlerin hepsinin sonu
böyle olmadı. Bazıları “kuvvetler birliği prensibini” uygulayarak
devletin ta kendisi oldular.
Saltanatı kaldırıp, “millet kaldırdı” dediler.
Hilafeti lağvedip “millet lağvetti” dediler.
Kendilerine itirazı millete ihanet gördüler.
Muhalifler için darağaçları kurdular.
Dernek ve vakıfları kapattılar.
Ülkenin her şehrine, şehirlerin her ilçesine, ilçelerin her köyüne,
okuluna, devlet dairesine kendi heykellerini, büstlerini
koydular.
Kendi dünya görüşlerini, tarih yorumlarını devletin resmi görüşü
haline getirdiler.
Eğitime tek adam ideolojisi doğrultusunda öğrenci yetiştirme
misyonu yüklediler.
Toplumlarının kültürünü radikal bir şekilde tahrip ederek başka
kültürleri kopyalamayı zorunluluk haline...