Geçmişte toplum olarak bu kadar geniş ekonomik imkanlara sahip değildik. Bireysel konfor bugünkü kadar önceliğimiz değildi. 20 yıl önceye göre toplumsal olarak ciddi anlamda değiştik. Kişi başına düşen elektronik cihaz sayısı, kişisel giyim kuşam malzemelerimizdeki çeşitlilik, ferdi veya ailevi tatil alışkanlıklarımız geçmişle mukayese edilemeyecek kadar çok değişti, lüksleşti.
İster dejenerasyon deyin, isterseniz başka bir şey, ama değişim bir gerçek. Değişim, haliyle ibadetlerimizi de etkiledi. Bu değişimden en çok nasibini alan da kurban ibadeti olabilir. Biz çocukken Kurban Bayramlarının muazzam bir heyecanı olurdu. Bu heyecan ta kurban alınmadan önce başlardı. Kurban evimizin etrafındaki yeşilliklerde kesilirdi. Kurban ile ilgili her işten birinci derecede babam mesuldu. Kurbanı o bulur, satın almaya bazen bizleri de yanında götürür, bayram sabahına kadar hayvanın bakımıyla ilgilenirdi. Dört erkek kardeş olarak kimsenin seyirci gibi kesimi uzaktan izlemesine izin vermez, bunun yerine hepimize belli görevler verirdi. Bizi işin içine sokmaya çalışırdı. Kurban ile nasıl ilgilenileceği, nasıl kesileceği, et taksiminin nasıl yapılacağı gibi önemli şeyleri bizlere...