Din “israfı” yasaklıyor. Ancak tüketim kültürünün değerleri içinde doğup AVM’lerde büyüyen youtube kuşağı yılda 150 milyardan fazla parayı sebze, ekmek ve kıyafet olarak çöpe atıyor.
Din “gıybet” yapmayın diyor. Ancak toplum her gün, magazin adı altında saatlerce ipe sapa gelmez dedikodu programları izliyor.
Din “tevazuu” öneriyor… Ancak insanlar gösteriş yapmak için, fark edilmek için, özel olduğunu ispat edebilmek için günde 4 saatini sosyal medyada geçiriyor.
****
Din, erkek ve kadınların “gözlerini haramdan sakınmalarını” emrediyor. Tecavüzün, teşhirin, çıplak bedenlerin fink attığı dizileri izleme konusunda ülkemiz dünya şampiyonluğunu kimselere bırakmıyor.
Din, müminlerin bir özelliğinin de “yararsız işlerden, boş sözlerden yüz çevirmek” olduğunu söylüyor. Ancak toplumumuz hem televizyon izleme süresi hem de sosyal medyada online olma seviyesiyle boş işlerde rekora koşuyor.