“Bu Toz Topraktan Ne Çıkabilir?” adlı yazısının “anlamlı bir sessizlik ile” karşılandığını söyledi Yeni Şafak yazarı İsmail Kılıçarslan. Aynı bağlamda kaleme aldığı sonraki “İmkansız Pozisyon: Yeni Bir Erdemliler Topluluğu” yazısının da farklı bir etki uyandırdığını zannetmiyorum.
Ne anlatıyordu Kılıçarslan bu yazılarda ve neden sessizlikle karşılandı?
Yazar, insanları din adına linç etmeyi bir spor haline getirmiş, çatışmadan beslenen,“like” düşkünü “hocalar” eliyle bir “toz toprak İslam’ı” üretildiğini söylüyordu. Bu kişilerin “biraz makuliyet” diyen insanların seslerini “şirretlikleriyle” kestiklerinden bahsediyordu.
Son olarak da, “Asil olanın asaletinden susmasının sırası değil. Türkiye’deki din dilini “toz toprak islam’ı”nın temsilcileri olan bu “köylülere”, bu bedevilere teslim edersek tarihe ve coğrafyamıza hesap vermemiz çok güçleşir” diyordu.
****
Bence bunlar son derece haklı ve önemli tespitler. Son birkaç yazıda bu köşeden anlatmaya çalıştığımız şeylerle Kılıçarslan’ınkiler arasında paralellikler...