Konu inanç gibi şeyler olduğunda, bin bir argümanla onu kurcalamaya, sorgulamaya iştahlı olanların, konu eğlence ve popüler kültür olunca onu bin bir argümanla savunmaları düşündürücü değil mi?
Bu, popüler kültür endüstrisinin var ettiği “eğlence” dininin tümüyle hurafelerden uzak, rasyonel bir alan olduğu anlamına mı geliyor?
Yoksa, eğlence dininin müminleri, eğlence dinini himaye eden uluslararası erk karşısındaki komplekslerinden dolayı mı bu dini yermeye, altında bir şeyler aramaya pek gönüllü değiller?
Bunlara şu nedenle değindim.
Biliyorsunuz bizim, çıktığı ilk günden itibaren mega star unvanıyla basının gözlere sokmaya çalıştığı bir popüler kültür figürümüz var. Adı: Tarkan. Birkaç on yıldır tek bir hit parça üretemediği, son 30 yıldır aynı monoton dansı yaptığı halde hala hak ettiğinden büyük bir ilgi görüyor bu figür.
Bu kişi geçenlerde verdiği bir konserde, terini sildiği havluyu, seyircilerin isteği üzerine, onlara atmış! Ve havlu kalabalıkça kapışılmış…