Arap dünyasına yayın yapan uydu kanalları şirketi MBC Grubu, 1 Mart itibariyle Türk dizilerini yayından kaldırdığını açıkladı. Türkiye cephesinde, siyaset ve sektörden yasak kararına büyük bir tepki var. Türk dizileri yalnızca ciddi döviz getiren bir meta olarak değil aynı zamanda Türkiye’nin yumuşak gücü olarak da görülüyor. Bu değerlendirme haksız da sayılmaz.
Ancak yurtdışında, özellikle Müslüman ülkelerde, Türkiye’de üretilen dizilerin ne tür sosyal sorunlara yol açtığını bizzat görenler için bu karar hiç de sürpriz değil. Eğer Türk dizileri bu çekincelerle, yani yerel kültürü muhafaza endişesiyle yasaklanmışsa, karara saygı duyulması gerekir diye düşünüyorum. Kimse kusura bakmasın…
Çünkü her devletin kendi geleneksel değerlerini koruma ve yaşatma ödevi vardır, buna biz de dahiliz…
Özellikle Müslüman ülkelerde Türk dizilerinin yerel değerleri yozlaştırdığı, aile kurumunu zayıflattığı, Batı tipi hedonist bir yaşamı Müslümanlık kamuflajıyla sunduğu gibi meseleler sıkça tartışılıyor. Çünkü birkaç istisna hariç Türk dizileri geleneksel değerlerimizin müspet yönlerine dair hemen hiçbir şey barındırmıyor. Daha da kötüsü geleneksel değerleri bir çatışma alanı olarak tasvir eden diziler izleyicilerine şiddet, entrika, debdebe, sınırsız gayri meşru ilişki ve cinsellik gibi seküler değerler aşılıyor. Yoğun tüketim kültürü vurgusu, laik düşünce kalıpları ve nihilist popüler kültür de işin cabası…
Türk dizileri izleyen ve dizilerde görselleştirilen yaşam tarzından yola çıkarak “Türkler Müslüman mı?” diye soran Arap esnafın demir leblebiyi andıran sorusu hala kulaklarımda. Bence bu soruyu Türk dizilerinin yurt dışındaki ticari başarısından övgüyle bahseden herkes kendine sormalı. Aksini iddia edenlerin, İçerde, Fatma Gül’ün Suçu Ne?, Kiralık Aşk, Cesur ve Güzel gibi yasaklanan dizilerle dünya pazarına Türk kimliğiyle, Türk değerleriyle ilgili hangi olumlu imajı sunduklarını izah etmeleri gerekir.