Fenerbahçe rakibinin üzerine çullanıyor, baskı yapıyor, sahanın
hakimi gibi görünüyordu ama; gerçek pek de öyle değildi... Çünkü
Vardar, zaten oyunun böyle olmasını istiyordu. Kendi içine
kapanmış, Çin Seddi’ni kurmuş, maçın kazasız-belasız sona ermesi
için çaba gösteriyordu. Düşünün; böyle bir takım bile, ilk yarıda
F.Bahçe’den çok daha net, çok daha tehlikeli pozisyonu bulan taraf
olmuştu. Şutları direkten döndü.. Yok artık!
***
Sen o kadar saldırıyorsun da, ne oluyor? Sadece üç fırsat
yaratabiliyorsun... Adamlar ilk geldiklerinde F.Bahçe’yi
yamultacaklardı. O zaman bu futboldan ne anladım?
Atak yaptığında; topun yakınında olanlar hareket halindeyken, diğer
alandakiler boş gezenin boş kalfası gibi, “Topsuz Oyun”
geleneğinden bihaber