Dünkü Hürriyet’te Mehmet Y.Yılmaz’ın
köşesindeki başlık şöyleydi:
“Herkes Erdoğan’a çalışıyor”
Erdoğan, uzlaşmazlığın, buyurganlığın simgesi
haline geldiğine göre, başlıktan şu anlam çıkıyor:
“Kimse uzlaşma ve barışa çalışmıyor, her şey uzlaşmazlık lehine
işliyor.”
Dünkü Cumhuriyet’te Hatip
Dicle, Selin Olgun Tuncer ile
söyleşisinde feryat ediyordu:
Ne yazık ki şu anda ufukta masa görünmüyor. Sonra
ekliyordu:
Nisan sonuna kadar bu savaşa dur diyemezsek, çok daha fazla alanı
kapsayan, metropolleri de içine alan şiddet dalgasıyla karşı
karşıya kalabiliriz.
Çare? Çare bir an önce görüşmelerin başlaması için harekete geçmek.
Hatip Dicle, o konuda da iyimser değil,
“Hem Habur hem de İmralı heyetlerinde yer almış bir isim olarak
Erdoğan’dan randevu alıp konuşmayı düşündünüz mü mü hiç” sorusuna
da yanıtı aynen şöyle:
İnanın bu ortamda randevu girişiminde bulunsak ne kendileri
“buyurun gelin”diyebilir, ne biz Kürt toplumunun bize göstereceği
tepkiyi göze alarak böyle bir talepte bulunabiliriz.
Görüyorsunuz durum hiç de umut verici değil.
***
Peki, barıştan yana olan bizler ne yapabiliriz?
Her şeyden önce barıştan yana olmak ne demek?
Bir kısmına göre PKK’yi “Pe Ke Ke” diye okumak barıştan yana
olmaktır; “Pe Ka Ka” diye okuyanlar ise barış karşıtıdır ve tüm
kötülüklerin de kaynağıdırlar.
PKK’yi “Pe Ka Ka” diye okuyanlar için de aynı şey tersinden
varittir.