Bilmem herkes de öyle mi? Ama ben Mine Sirmen’in cenaze töreninde Bebek Cami avlusunda olanları, hem büyük bir netlikle anımsıyor hem de her şeyi sanki bir hayal âlemindeymiş gibi duyumsuyorum. Cenazeye gelenler, Mine’yi ziyarete gelmişler gibi her birini birer birer sevinçle karşılıyor ve her birini görüşte içimden bir şeyler koptuğunu hissediyordum.
Bu hengâme içinde o yaşlı adamı gerçekten gördüm mü, diye düşünüp dururken, bir yandan da görüntüsü hâlâ gözümün önünde capcanlı.
Herkesin teselli sözcükleri fısıldamaya çabaladığı sırada o adam şu şaşırtıcı sözleriyle beni çarptı:
- Ne mutlu size!...
Şaşkınlığımı görmezden gelerek sürdürdü:
-...ki bütün bir ömrü, böylesine bir insanla yaşamışsınız.
Birden içim ışıdı, Mine’nin sonsuza dek gitmiş sıcaklığını yeniden duyumsar gibi oldum.