Bana göre, Ak Parti bir İstanbul partisi. Onun kadar kalabalık, çeşitli ve esnafa dayanan. CHP ise bir Ankara partisi. Bürokrasi gibi, yerinden zor kıpırdayan, manevraları çok yavaş olan. Ak Parti, toplumsal bir talebi karşıladığı için iktidara geldi ve yükseldi. Bunda, lideri Sayın Recep Tayyip Erdoğan’ın İstanbul’da büyümüş, belediye başkanlığı yapmış olmasının da etkisi var muhtemelen.
Çünkü İstanbul sokaklarında büyüyen bir kişi, kaosun içinde hareket etme kabiliyetine sahiptir. Yaratıcı çözümlere aşinadır. Bu kentin kimyası insanı ister istemez ‘uyanıklaştırır.’
Bu kentte yaşamak bir sanattır. Ankara’da ise zanaat. İkisini ayıran temel özellik birinde var olabilmek için yaratıcı olmak zorundasındır, diğerinde kurallara uymak. Birinde ayakta durmak için yeni birşey söylemek veya yapmak zorundasındır, diğerinde ise tam tersine yeni birşey söylememek. İstanbul çağlayan bir nehir gibidir. Ankara ise güvenli bir göl. İstanbul tehlikelidir, fırtınalara gebedir. Ankara ise rüzgar almaz sakin bir liman gibi durur. İstanbul’da ekmeğini kazanmak için riske girmek zorundasındır. Hergün bir uğraş gerektirir. Tıpkı yağlı kazığa tırmanmak gibi. Yerinde durmak için bile çaba göstermen lazımdır. Çek senetle uğraşmak, bankalardan kredi almaya çalışmak, hatta otobüse binmek için bile çabalaman lazımdır. Ankara’da ise hayat daha yavaş akar. Ankara siyasetle yoğrulur, İstanbul sokaklarla.
Politik birşey anlatmıyorum. Bahsettiklerim sosyolojik gözlemler. Tabii ki sosyoloji sonunda ister istemez siyasete yansır. Bence CHP’nin bir türlü kendi barajını aşamamasının, Ak Parti’nin ise açık ara en çok oy alan parti olmasının sebebi de bu sosyolojidir.