“Tam 40 yıldır planlıyordum. Tam 40 yıldır ilmek ilmek örmüştüm adeta. Elime geçen her fırsatı kullandım.
En büyük dayanağım hemşehrilikti. Öyle ya İstanbulluydum. İstanbul da en büyük şehir olduğu için her taraf hemşehrilerimle doluydu. Hemen gülümsemeyin İstanbullular için çok önemli bir bağdır.
En zoru koca koca generalleri, polis müdürlerini, savcıları, hakimleri 40 yıl sonraki “darbemiz” için ikna etmekti. Ama onu da düzenli toplantılarla sağladım. Adeta beyinlerini yıkadım. Kimileri “Abi” kullanıyormuş. Bizde “Kankalar” vardı. Bir de onların üzerinde “mahrem imamlar” yerine “Süper cankuşlar” oluşturmuştum. Süper cankuşlar da emirleri bölge “kanki”lerinden alıyordu. Hiyerarşimiz böyleydi yani.
Sonra sıcak bir yaz akşamı, birden bire karar verdim. 40 yıllık süre artık bitmişti. Benden emir alan kankiler, süper cankuşlara, süper cankuşlar kankalara, kankalar da elemanlara iletti. “Yahu saat daha erken. Ortalık kalabalık. Biraz sakinleşsin” falan diyenleri dinlemedim tabii ki. Onlar kim oluyordu ki benim irademi değerlendirebiliyordu.
Bir kez daha emir tekrarı yaptırıp, herkesi masalarının başından kaldırdım ve sokaklara saldım. Plan çok başarılı gidiyordu... Sonrası bildiğiniz gibi. Karşınızdayım sayın hakim.