Tam 21 yıl olmuş. Zaman nasıl çabuk geçiyor. Benim hafızamda en “Rahat” izlediğim iş olarak kalmış. “Nasıl yani, rahat ne demek” derseniz anlatayım.
O zaman ben yeni çıkmış olan Yeni Yüzyıl Gazetesi’nde muhabir olarak çalışıyordum. Cep telefonları da yeni çıkmıştı. Müthiş bir iletişim rahatlığı vardı.
Kardak konusunda bildiğiniz savaş öncesi gerginliği vardı. Yunanlar adaya çıktı bayrak astı, kıyamet koptu. Ve tabii Türk basını da tam kadro Bodrum sahillerindeydi. Olağanüstü güzel bir hava vardı diye hatırlıyorum. Kış ayı olmasına rağmen güneş pırıl pırıldı.
Kardak kayalıkları aslında yakın sayılırdı ama öyle sahilden görünebilecek yakınlıkta değil. Sahilde durduğunuzda hiçbir şey görünmüyordu yani.
Ama biz yaklaşık 30 muhabir oradaydık işte. (İsimlerini saysam şaşırırsınız. Şimdi hepsi ünlü mü ünlü.) Ne göreceksek? Neyse indik ve Bodrum’da otellere yerleştik. Kardak’a en yakın yer Turgut Reis. Bir de o zamanki halini düşünün. Her şey daha az beton ve çevre çok daha temizdi. Eh muhabirlik yapacağız ama ortalıkta muhabirlik yapacak bir olay yok. Olay denizin ortasında, göremiyoruz bile.
Bu sırada bir gazetemiz ve gazetemizin mümtaz şahsiyetleri bir karar almışlar. İddialarına göre Kardak’ı kendileri işgal edecekler. İşgal deyince silahlı değil. Ama adaya çıkıp bayrak asacaklar. Haberler şu şekilde, “Ekibimiz ellerinde Türk bayrağı Kardak’a gidiyor.” Veya “Ekibimiz helikopterle Kardak’a uçtu.” Sonunda Kardak’a “Türk bayrağını astık.” Aslında bir bakıma doğruydu. Ekip oraya doğru gitmişti. Üstelik Türk bayrağı da asmıştı. Ama astıkları ada Kardak değil bir başkasıydı. Bu ortaya çıkınca biraz kıvırdılar falan. Ama kaynadı gitti. Herhalde hala o gazetemiz bu haberlerle anılmaktan mutlu değildir.