40 yılın teröristine işini öğretecek değilim.
Zaten onların benden laf dinleyeceklerini de zannetmiyorum. Ama
yine de yazayım:
Öncelikle ellerindeki en büyük fırsatı teptiler. Silah bırakmamaktaki ısrarları, kendi egemenlikleri için insan hayatı üzerinden yaptıkları pazarlıklar yüzünden müthiş bir barış imkanını kaybettiler.
HDP’den korktu ve ürktüler. HDP de inisiyatif alamadı.
İlk fırsatta tek bildikleri şey olan silaha sarıldılar. Kan üzerine başarı sağlayabileceklerini zannettiler.
Ellerini arkaya sakladıklarında kan izlerinin görünmeyeceğini veya unutulacağını düşündüler.
Hendekler üzerinden sahaya sürdükleri gencecik çocukları ateşe attılar. Bölgedeki “desteği” kaybettiler.