Bir Türk şirketi yabancı bir şirket tarafından alındığında içim “Cız” ediyor. Yoo. Sermaye düşmanı falan değilim. “Keşke” diyorum, “Keşke bu yabancılar kurulu bulunan Türk şirketlerini almak yerine sıfırdan yeni işler kursalar. Yeni iş alanları açsalar.” Ama maalesef haberler yoğunluklu olarak, benim içimi acıtan şekilde yayınlanıyor. Pazarda yeri olan köklü Türk aile şirketleri büyük sermayeye yeniliyor. Alınan para yine yatırıma gitse iyi. Ama babadan, dededen kalan şirketini sattıktan sonra yeni bir iş kurup başarılı olan daha duymadım maalesef.
Belli ki kamu idaresi de büyük bir değişime girecek. 2019 öncesi biraz zor. Gündem seçimler olacak. Ama sonrasında biraz da mecbur kalınacak. Çünkü devlet yönetim sistemimiz köklü bir değişim geçirecek. Hazır böyle bir fırsat varken acaba şimdiye kadar yaptığımız kimi uygulamaları tekrar etmesek mi?
Mesela, 1990 sonrası başlayan şu özel okul furyasına bir “dur” desek mi? Türkiye’nin çok daha fakir olduğu dönemlerde bile Türkiye Cumhuriyeti Devleti eğitim sistemini kendi başına halledebiliyordu. Şimdi çok daha iyi durumdayken neden yapılamasın?
Velileri evlatlarıyla sınayan, astronomik okul ücretlerini ödeyeceğim diye köle eden bu sistem neden ortadan kaldırılamasın? Hadi daha hafifini söyleyeyim ıslah edilmesin? Bugün Türkiye’yi yöneten kadroların tamamı devlet okullarından mezun. Ne kötülüğünü gördük?