21 Ekim 1991... Doğru Yol Partisi’nin o günkü Genel Merkezi’nde, Süleyman Demirel’in mütevazi başkanlık odası... Demirel 20 Ekim günü sandık başına gitmiş vatandaşın oy dağılımını dakika dakika takip ediyor... Odada yalnızız ve Türk siyasi yaşamının efsane isminin gelen her sonuçtan sonra sıkıntısının arttığını izliyorum... Sonuçlar, aslında, son bir haftada şekillenmiş kamuoyu araştırmalarını doğrular nitelikte. Bu nedenle, ortaya çıkan tablo, GÜNAYDIN Gazetesi’nin Ankara temsilcisi olarak seçimden 3 gün önce imzamla yazdığım “Seçim sonucu: DYP-SHP koalisyonu” manşetini doğruluyor...
Demirel sabah ezanı duyulurken gelen son bilgiye bakıp büyük bir sıkıntıyla bana dönüyor, “O koalisyon manşetlerini attınız, aferin, sonuç da bu oldu...” diyor. Vatandaştan yüzde 27 alabilmesi üzüyor... Yüzde 20 oy almış Erdal İnönü’nün SHP’si ile siyasi tarihimizin en anlamlı koalisyonlarından birini kurmak zorunda olduğunun farkında... Beyninin arkasında ise bizim manşetlerimizin vatandaşı yönlendirdiğine ilişkin önyargı var.
Oysa, medya, her zaman, var olanın üzerinden yürür... Atılan manşetler, yapılan TV programları ülke siyaseti açısından belirleyici rol oynasaydı, 2002 seçiminde R. Tayyip Erdoğan değil, merkez medyanın tüm desteğini arkasında bulan Mesut Yılmaz başbakan çıkardı, barajı bile aşamadı...
Tüm zamanların en kötü dönemi