Gerçekler üzerinden yürümekte yarar var: Rusya, Suriye’ye indirdiği askeri gücüyle Bayırbucak/Türkmen Dağı’nı bombalamaya başladığı gün, Türkiye’yi kaybetmeyi göze almıştı. Devamında yaşanılan olaylar, Moskova’nın bütün senaryolara hazır olduğunu gösteriyor.
Aslında, yaşanılan, Kırım’ın ilhakı sonrasının doğal uzantısı, çünkü, Rusya, o kararla dünyayı karşısına alacağını biliyordu, adımını attı, geri çekilmeye de niyetli değil.
Yaşadığımız süreci iyi okumak zorundayız. Karşımızda, ikili ekonomik/sosyal bağlardan kaynaklanan akılcı rotalar izleyen bir güç yok, yaşanılan gelişmelerin varlığını tehdit ettiğine inanan, bu inançla da her geçen gün biraz da saldırganlaşan ekonomisi zayıf, askeri gücü yüksek “diktatoryal” bir devletle karşı karşıyayız.
‘Nükleer’ kelimesini erken kullandı...
Rusya ile NATO arasında Doğu Akdeniz’de yaşanılan gövde gösterisi sürecinde Putin’in “nükleer santaj”ın ilk işaretini biraz daha geç vereceğini tahmin ediyordum, o, hız kesmiyor.
Putin’in, Rus Savunma Bakanı’nın Doğu Akdeniz’deki Rus denizaltısından ateşlenen seyir füzeleriyle ilgili bilgi verdiği sırada birden, “Ateşlenen bu füzeler ileri teknoloji ürünü olduklarını gösterdi. Bunlara konvansiyonel veya nükleer başlık takılabilir, umarım, DAEŞ’le mücadelede nükleer başlık takmak zorunda kalmayız” demesi önemlidir.
Rusya, DAEŞ gibi bir örgüte neden nükleer başlık kullansın? Sözün gerçek hedefinin kimler olduğunu anlamamak için aşırı saf olmak gerekiyor.
“Ben bu füzeleri bakın, denizaltılarımdan başarıyla fırlatıyorum, yarın gerekirse nükleer başlıklı olanı da fırlatırım” demenin Kremlin tarzından söz ediyoruz, insanlık için ağır risktir.