Önümde bir kitap duruyor... Adı "Kızıl Kıtlık"... "Kızıl" deyince anlamışsınızdır; komünizmle bir bağlantısı var. Kazakistan'da, 1929-1933 yılları arasında, komünistlerin idealleri hayata geçirilirken, insanın, insanlığın nasıl öldürüldüğünü belgelerle ortaya koyuyor. Kitabın alt başlığı: "Stalin'e Mektuplar-Anılar-Röportajlar".
Önümde bir de dergi var. Adı "Bizim Ahıska". Üç ayda bir çıkıyor. 13. yılı. 44. sayısı Ahıskalıların 15 Kasım 1944 sürgününe ayrılmış. Acılar tazelenmiş, tarih unutturulmak istenmemiş.
Ahıska doğu sınırımızın hemen ötesinde, Gürcistan sınırları içlinde. Komünist Stalin Ahıska halkını sürdü. O halk Türk'tü, Müslümandı ve sürülmeyi hak ediyordu! Ya Türkiye saldırır, halk destek verirse! Şaka değil! Hakikaten bunun için sürüldüler. Bütün sürülenler yurtlarına döndüler, Ahıska Türkleri dönemediler. Bir tarihte Gürcistan'daydım. Tiflis'te, Sovyetler döneminin önemli bir ismiyle konuşuyorduk. Şu sözleri komünist paranoyasının nereye vardığını gösteriyordu: "Uçakları hep teyakkuzda tutardık, Türkiye'den bir saldırı gelecek diye..."
Bir de sürülenlerin acılarını dinleseniz... İkinci sürgün yerleri Ukrayna'da bütün benliği acı dolu insanları dinledim. Anlattıklarına yürek dayanmaz!
Ve... "Numune komünist" Fidel Castro öldü... 90 yaşındaydı. Küba'da 1959'da, diktatör Batista'nın yerine geçti. Zaman içinde komünist bir idare kurdu, ikinci Batista oldu; yaşlanıncaya kadar "taht"ında kaldı, 2008'de çekildi ama yerini birlikte silâha sarıldığı kardeşine bıraktı.
F. Castro cirminden kat kat büyük bir şöhrete sahipti. Bizim "komünistler", onların propagandasına aldananlar, "Fidel" der başka bir şey demezler; o kadar ölüp biterler!
Cumhuriyet'ten Engin Aydın, "Yolum Küba'ya düştü." diyor ve devam ediyor: