Mehmet Âkif ve İstiklâl Marşı tartışmaları zaman zaman alevlenir.
İstiklâl Marşı, 97 yıl önce, 12 Mart 1921'de, Meclis'te coşkuyla millî marş kabul edildi. Bu defa R. T. Erdoğan, marşın bestesini tartışmaya açtı. Hâlbuki başından beri çok tartışılmış ve defter artık kapanmıştı. Reis, kusura bakmasın (bu ifadeyi de kendileri sık kullanır), oturduğu makamla mütenasip tartışmaya girmedi. Şu zamanda, milleti taraflara ayıracak çekişmelere asla ve asla yer verilmemelidir.
R. T. Erdoğan, bir ara M. Âkif'in "Bunu benden duyunuz, ben ki evet Arnavudum..." mısrasını sık sık tekrarlardı. Diline bu mısrayı dolayınca ve tabiî "Türk"ü etnikçiliğe indirgeyip meseleyi "Türkiyelilik"e getirince, biz de o bildiğiniz "Türk Adını Silme Planı"nı yazdık. 15 Temmuz'dan sonra ise, "Türk"ü, Anayasa'da tarif edildiği şekliyle sık telaffuz ettiğini söylemeye gerek yok!
(Çelişki: Reis, HDP'nin 'teröristlere destek"ten tutuklu eşbaşını referans göstererek "Türk bayrağının adı değişsin, devlet bayrağı olsun!" diyen Hilâl K.'yı yurt dışına gidiş-gelişlerinde tayyaresine alıyor, gazetecilerle muhabbetinde yanı başına oturtuyor. Bunun bir izahı olması lâzım. Köşem açık.)
Biz, bahsettiğimiz çalışmada Safahat'ı mısra mısra inceleyerek, Âkif'in hangi kelimeleri, hangi kavramları ne maksatla kullandığını istatistikle ortaya koyduk.
"Âkif'e" başlıklı hece ölçüsünün 14'lü kalıbıyla yazılmış bir şiir vereceğim: