Türkiye'de bir gün, bir acı haber, bir şaşırtıcı haber gelmezse meraklanıyorum... Çok geçmiyor ve muhakkak bütün Türkiye'nin dikkat kesileceği bir haber geliveriyor.
Giresun'daki helikopter kazası bayramın birinci günü evlere ateş düşürdü. Askerlerimiz bu defa eşleri, çocuklarıyla yaralandılar, hayatlarını yitirdiler. Ölenlere Allah rahmet eylesin. Yaralılarımız inşallah tez zamanda şifa bulurlar. Bir de geride kalanların yürek yaraları var. Nasıl kapanacak?
Her gün şehit, her gün şehit... Nereye kadar?! Helikopter kazası geçirenler de, vatan savunmasına koşan, terörle mücadele eden askerlerle bayramlaşmadan dönüyorlarmış.
Recep T. Erdoğan kendisi açıkladı. Son bir yıl içinde 600'e yakın şehit verdik.
Helikopter kazasının az öncesi bir konuşmasında şöyle diyordu:
"Şu anda terörle ciddi bir mücadelenin içerisindeyiz ve ciddi kayıplar verdik ama bizim kayıplarımızın bir vasfı var. Onlar şehit, onlar şehit... Bizim askerimiz, polisimiz, köy korucumuz bunlar şehit. Şu ana kadar 600 civarında şehidimiz var. Rabbimiz ne buyuruyor, 'Allah yolunda öldürülenlere ölüler demeyiniz. Onlar diridirler ama siz bilemezsiniz.' [Bakara, 2/154] İşin aslı bu. Peki diğerlerinin durumu ne? Onlar pisi pisine gitti, onların durumu bu. Onların bir karşılığı var mı?"
Daha önceki bir konuşmasında, "Bir şehit veriyoruz ama 10 tane terörist indiriyoruz." demişti.
Daha iktidara gelmediği, PKK ile mücadeleye bigâne kaldığı dönemde ise, özensiz konuşmuş, "şehit" yerine "kelle" demeyi tercih etmiş (veya ağzından kaçırmış) ve üstelik PKK'nın kurucusu Abdullah Öcalan'ı "sayın" sıfatıyla anmıştı. ("Kelle" sözünden üç kuruşluk ceza da aldı!)