Mesud Barzanî'ye çok müsamaha edildi. Hele Talabanî'ye... Talabanî sadece Abdullah Öcalan'ın "mam"ı (amcası) olmadı, Ankara'nın da amcası oldu! Bu kadar kıvıran bir politikacı yeryüzüne çok az gelmiştir.
Bunları şımartan hususiyetle ABD'dir.
A. Öcalan yakalandığında Jandarma'da verdiği ilk ifadesinde "Amerika bizi ve Türkmenleri ezdi. Barzanî ve Talabanî'yi devlet yapmaya çalışıyordu. Amerika 40 yıldır Kürtler üzerinde Barzanî'yi yüceltmeye destek çıkıyor." demişti. (Arslan Tekin, İmralı'daki Konuk, s. 66).
Hâlbuki A. Öcalan,1983'te, Mesud'un sayesinde kamplarını açmıştı. Ve hâlen PKK'nın komuta merkezi Kuzey Irak'tır ve Barzanîlerle iç içedirler.
Mesud'un Babası Mustafa Barzanî'yle, ilk görüşen Türk gazeteci Hulûsi Turgut'a, 1968'de, 506 peşmergeyle, 1947'de, neden Rusya'ya gittiklerini anlatırken şunları söyler:
"Irak'ta da yaşama hakkımız kalmamıştı. Tahran'daki Amerikan sefirine başvurarak, ülkelerine siyasî mülteci olarak kabulümüzü istedim. Düşmanlarımız bana, düne kadar 'Rus ajanı' diyorlardı, bu teşebbüsümden sonra bazılarının gözünde hemen 'Amerikan ajanı" oldum." (Hulusi Turgut, Barzani Olayı, s. 280).
ABD'nin cevabının gecikeceği anlaşılınca, Rusya'ya geçerler. Ancak 1958'de dönerler. Ardından Kerkük'te Türkmen katliamına imza atarlar. Akıl alacak gibi değil ama öyle... Hâlbuki Mustafa Barzanî Türkiye'den geçerek Rusya'ya gitmişti. Öncesinde, 1932'de de Türkiye'ye sığınmıştı. Nasıl sığındıklarının iki belgesini burada verdim.