CHP Genel Başkanı Kemal Kılıçdaroğlu, en tepedeki isme "sözde" deyince, kıyamet koptu. Her ağır söze, karşısındaki daha ağır sözle karşılık veriyor. "Yeni Rejim"de, partili olduğu için, "Cumhurbaşkanı" da tartışmanın içinde ister istemez.
"Sözde"nin iki ayrı manası var. Nasıl emek verildiğini, nasıl ince ince dokunduğunu bildiğim için önce Kubbealtı Lügati'ne bakacağız:
"zf. (Bulunma hâli ekinin kalıplaşmasıyle söz+de) / 1. Sanki, güya, sözüm ona: Sözde Türkçe bilmiyordu (Ömer Seyfeddin). / 2. sıf. Lâyık olmadığı bir mevki ve sıfata lâyıkmış gibi görünen veya kabul edilen: "Sözde yazar." "Sözde başkan.".
"Sözde" eskiden pek kullanılan bir kelime değil. Ömer Seyfettin'de karşılaşmış ve şaşırmıştım. Ziya Gökalp'in bildiğiniz belli başlı kitaplarına göz attım. "Sözde" kelimesini kullanmamış.
Ömer Seyfettin'de, "Vatan! Yalnız Vatan..."da da bir yerde rastladım. Geçtiği yer zamanımızda da tartışılan bir konuda:
"...Bunlar, siyasî Osmanlılığın vahdet ve i'tilâsına, içtimaî Türklüğün tekâmül ve teâlîsine hizmet eden gençlere dehşetle garazdırlar. Onlar için her türlü iftiralarda bulunurlar. En muayyen iftiraları: / ‒ Hepsi Masondurlar... / bühtanıdır! Şimdi Turgut imzasını, 'Masonluk' mürevveci bir risalede görünce gayet tabiî bir surette: / ‒ Ah, işte onlardan biri... / diyecekler. Siyasî Osmanlılığın i'tilâsı için çalışan hür ve serbest yılmaz, pervasız gençler için peyda ettikleri 'fena zan' ziyadeleşecek, düşmanlarımızın arzu ve ümit ettikleri 'irticâ' cereyanı sözde kuvvetlenecek."