Güneyimizde yeni bir müdahalenin eşiğindeyken Gezi Parkı hâdiselerini, Fransızların sarı yeleğini tartışıyoruz. Tedbir için tartışmak da gerekiyor.
Fransa, siyasî, içtimaî gösterilerin merkezi. Mayıs 1968'de öğrenci hareketleri başladı, çok geçmeden Türkiye'ye sıçradı. Fransa'da ve diğer Avrupa ülkelerinde birkaç yıl içinde biten hareketlenmeler, bizde bitmedi. Hâlâ acısını yaşıyoruz... Bir müdahaleye (12 Mart 1971), bir darbeye (12 Eylül 1980), binlerce cana, yüzbinlerce mağduriyete mal oldu.
Ve hâlâ istikrar bulamadık. Kanun dışı örgütler her yerde. Topla topla bitmiyor. Bir de başımıza PKK belâsı sarıldı.
İçeride işimizi bitiremeyenler, bu defa çevremizden dolanmaya başladılar.
R. T. Erdoğan iki de bir "dış güçler", "üst akıl" diyor ya... Hâdiselerin seyrine bakarsanız, "dış güçler" de, "üst akıl" da ellerinden geleni artlarına koymuyorlar. Irak'ın işgali, Suriye'nin karıştırılması... Güneyimizde boydan boya (331+911 km.) sınırımızın hemen ötesinde dinmeyen sancılar en çok kimi etkiliyor? Bizi değil mi! (ABD (siz İsrail anlayın), Ülkemiz insanının etnik uzantısı bir grubundan kullanılmaya müsait birilerini kandırıp hem içimizi karıştırmak, hem başımızı sürekli ağrıtmak, giderek zayıflatmak ve bitirmek için her yolu denemiyor mu! (Rusya farklı mı sanki...)
Batı'da gösteriler mevzi kalıyor. Bir süre sonra herkes yoluna gidiyor ama bize sıçrayınca, "dış güçler", "üst akıl" her neyse işte içimizi karıştırdıkça karıştırıyor.