Şeytanların bağlandığı rivayetiyle kapımızı çalan ramazanı şerifin içindeyiz. Yine kan yine göz yaşı ve yine bitmez tükenmez sorular. İnsanlığın dibe vurduğu zaman diliminde yeniden bin bir acılarla karşı karşıyayız.
Her yerde acı çığlıklar; Adını bile bilmeyen, anne ve babasını savaşta ya da yollarda kaybeden, en acil ihtiyaçları bile karşılanmayan, sokaklara terkedilmiş körpe yavrular…
Şerefsiz, namussuz, yalancı, tembel, uyuşuk, atıl, aklını doğrularda kullanmayan, nerede hata yaptığını bilen ama düzeltme gayretinde bulunmayan, gücü ellerinde tutanlar…
Büyük olayların yanında bir de aile faciaları. İntihara teşebbüs eden ve çaresizliğini dile getiren, derdine derman olacak insan arayan, sesini duyurma derdinde olan eşin çığlıkları…
Artık dayanamıyorum, cinnet geçirmek üzereyim, kendimi öldüreceğim ne olur bana yardım edin diye bağıran ve dayanamayıp intihar teşebbüsünde bulunan annenin haykırışları…
Öz güvenini tamamen kaybetmiş rüzgarın önündeki yaprak gibi savunmasız savrulan, diplerde olup el açacağı adresi şaşıran, nefes alamıyorum figanlarıyla kavrulan gözü yaşlılar…