İnsanlığın ikinci babası olan Hz. Nuh’a “karada gemi yap” emri verilmişti. Dile kolay. Tam 950 sene insanlara Hakkı anlatmıştı. Karada gemi yapmak tabiri bir felaketin tellalı gibiydi. Sel gelecekti ve bir gemi lazımdı.
Söz dinlemeyen kavmi karşısında Hz. Nuh(a.s.)’da yüzünü alemlerin sahibine çevirmiş, duası da şöyle olmuştu;
“Ey Rabbim! Yeryüzünde bu hakikati inkar edenlerden kimse bırakma!”(Nuh:26)
Buna sebebini devam eden ayette de belirtecekti;
“Eğer bırakırsan kullarını saptırırlar. Bunlardan doğacak olanlar da günahkar ve kafir olurlar.”(Nuh:27)
Vahyin öğretisi; inkarda ileri gidip söz dinlemeyen kavmin rahmet olarak beklediği bulutların içinde gazabı taşımasıydı. Suda boğulma, ateşe atılıp helak olma acı sonları oldu. Allah’a karşı hiç bir yardımcıları da olmamıştı.