Son birkaç ay içinde farklı sebeplerle dünyanın önemli başkentlerinde bulundum. Gidiş nedenim, davet edildiğim dış politika konulu konferanslarda konuşmacı olmaktı.
Aslında bu konferansların en güzel yanı, resmi program değil, kahve molası ve akşam yemeği sırasında diğer katılımcılarla yapılan sohbetlerdir. Derin konular o zaman gündeme gelir. Siyaset ve gerçek sıkıntılar konuşulur. Eğer katılımcılar arasında büyükelçi ya da diplomatlar varsa, kravatlarını biraz gevşetip daha rahat konuşmaya başlarlar.
Size bütün bu gezilerden çıkardığım sonucu aktarayım: Batı, Türkiye’yi anlamıyor.
Ön kabul olarak Tayyip Erdoğan’ın ‘şu ya da bu şekilde’ girdiği her seçimi kazanacağı düşüncesi var. Seçim açıklandığı andan itibaren Batı başkentlerinde AKP’nin kazanacağı üzerine hesaplar yapılıyor.
Oysa Türkiye’de seçim sonuçları iktidar açısından çantada keklik değil. Zamanın ruhu Haziran 2015’e benziyor.
Batı’daki yanlış analizin nedeni, Türkiye’yi artık demokratik ya da yarı- demokratik bir ülke olarak değil, Rusya ya da Çin gibi otoriter bir rejim olarak görme eğilimi. Tabii ki Batı’da Erdoğan’ın toplumun tümünde teveccüh görmediğini, hatta toplumun yarısının Cumhurbaşkanı’na karşı pozisyon aldığını biliyorlar. Ancak Türkiye’yi Rusya, Erdoğan’ı Putin gibi düşünüyorlar. Referandumda yapılan çeşitli tartışmalı uygulamalara bakıp, ‘Nasıl olsa kazanır’ diyorlar.
Oysa Türkiye, Rusya değil ve zamanın ruhu AKP+MHP ittifakının lehine değil. Hiç değil. Siz bakmayın üç-beş yandaş yazara. Gerçekte MHP’yle ittifak, AKP’ye can simidi değil, ideolojik ve kadrolar anlamında bir felaket getirdi.
Ayrıca bir de bu toprakların kendi tarihi var. Biz demokrasiye daha dün geçmedik. 1946’dan beri çok parti...