Bu yazıyı, bugün değil, ilerleyen senelerde kaleme almayı düşünüyordum. Onuncu yılda veya daha ileride bir zamanda. Ancak vazgeçtim.
Ölümlü dünya, fani insan.
En güzeli, bugünün işini yarına bırakmamak.
Sözü uzatmayalım, hemen konuya girelim.
Atatürk Havalimanı’ndaki silahlı ve bombalı terör eyleminden bir gün sonra Bosna’dan İstanbul’a ziyaretimize gelen eşimin ailesiyle birlikteydik. Günün yorgunluğunu, bir çay bahçesinde, birer kahve yudumlayarak atmaya çalışıyorduk.