Bosna Hersek, şahsına münhasır bir ülkedir. Diğer eski Yugoslavya mensuplarına oranla; en fazla etnik unsura, en fazla oranlarda sahiptir. Bir başka ülke için zenginlik olarak kabul edilebilecek farklı etnik kimlikler, Bosna Hersek’teki tüm krizlerin ana sebebidir.
Nasıl başlarsan, öyle gider. Birde şu var: Eğri cetvelden, doğru çizgi çıkmaz. Dayton Anlaşması, eğri bir cetvelin kötü başlangıcıdır. Her ne kadar barış anlaşması görünümünde olsa da, aslında sadece bir ateşkestir.
Dayton, silahları susturmuş, ölümleri durdurmuştur. Fakat baltaların gömüldüğü yeri unutturamamıştır. Boşnakları, Hırvatları ve Sırpları aynı çatı altına toplasa da, birlik ve dirliği sağlayamamıştır.
Tüm fast food’lar gibi Dayton’un da kalorisi yüksek ve besin değeri düşüktür. Doyurucu olmadığı gibi, obaziteye de sebep olmaktadır.
Hazreti Mevlana şöyle söylüyor: “Aynı dili konuşanlar değil, ancak aynı duyguları paylaşanlar anlaşabilir.” Bosna Hersek’teki üç etnik unsur da aynı dili konuşuyor ama anlaşamıyorlar.
Ülke toprakları, Bosna Hersek Federasyonu ve Bosna Sırp Cumhuriyeti olmak üzere iki ana bölgeye ayrılmış. Bosna Hersek’teki ayrışma; siyasetten eğitime, emniyet teşkilatından medyaya kadar hayatın her alanına sirayet etmiş.
Devlet televizyonu BHT’nin yanında, iki ayrı entite televizyonu da bulunuyor. Bosna Hersek Milli Takımı maçlarını Bosna Hersek Federasyonu’na ait FTV ya da diğer Boşnak televizyonları yayınlanıyor. Bosna Sırp Cumhuriyeti’ne ait PTPC ya da diğer Sırp televizyon kanalları ise, Sırbistan’ın maçlarını yayınlanıyor.
Bosnalı Sırplar, Bosna Hersek Milli Takımını ya da uluslararası bir organizasyonda altın madalya kazanan bir sporcuyu dahi desteklemiyorlar. Bosna Sırp medyası, elde ettiği tüm başarıları yok sayıyor, haberleştirmiyor.