Herkesin kahraman olmak istediği bir devirde yaşıyoruz. Herkes kahramanlığa oynuyor. Önde ve görünür olmak, işini iyi yapmaktan daha önemli kabul ediliyor. Bu doğrultudaki en küçük fırsat bile sonuna kadar kullanılıyor.
Sahte kahramanlara sahip olmak hususunda hiçbir sıkıntı çekmediğimiz için bol miktarda hayal kırıklığımız var.
15 Temmuz, kahramanlar ile sahtelerini birbirinden ayıran, bir turnusol oldu.
O gün…
Kendi imkânlarını memleket için feda etmek yerine, memleketin imkânlarını kendi lehine kullananların her türü fenalığı yapabildiğini gördük.
‘Tek Türkiye’ diye dizi film çekenlerin, aslında Türkiye’nin ipini çekmeye çalıştıklarına şahitlik ettik.
Oysa kahramanlar, onlar gibi değildir.
Kahramanlar, işini iyi yapan insanlardır. Bir iç kanama gibi sessiz ve derinden giderler. Sıradan değildirler, fakat sıradan insanlar gibi yaşarlar. Onları kıymetli yapan, kıymet vermedikleri şeylerdir.
Kahramanların, davası vardır. Davaları, millet ve memleket meselesidir.İnsan ve İslam kalmak isterler. Hem kendilerini, hem de vatanlarını her türlü kötülükten korumak için yaşarlar. Başlarına ne gelirse gelsin, “Vatan sağolsun” derler. Şikâyetsiz, şehit olurlar.
Nurettin Topçu, bu anlayışı şu cümle ile ifade ediyor: “Kurtulmak için kurtarıcı olmaktan başka yol yoktur.” 15 Temmuz’da şehit edilen Halil Kantarcı kardeşimiz ve Mustafa Cambaz ağabeyimiz, hakiki kahramanlardı.
Ordumuzun yerli ve milli isimlerini de unutmayalım.
Piyade Astsubay Kıdemli Başçavuş Ömer Halisdemir’in kahramanlığını duymayan, bilmeyen var mı? Ömer Başçavuş, vatansızların tüm umutlarını yere seren, mesuliyet abidesi bir kahramandı.
Genelkurmay Karargâhı’nda şehit olan Topçu Astsubay Kıdemli BaşçavuşBülent Aydın ve 66’ncı Mekanize Tugay Komutanlığı’nda şehit olan Piyade Uzman Çavuş Halit Yaşar Mine de, bu toprakları namusu bilen kahramanlardı. Milletimizin başı yere eğilmesin diye, kendi başlarını hain kurşunlara siper ettiler.