Bir süredir, “mesuliyet” bahsini kafamda gezdirip duruyorum.
Mutlaka görmüşsünüzdür. Bazı mağazalarda, lokantalarda ve otoparklarda, şu ifade yer alıyor: “Mesuliyet kabul edilmez!”
Mesuliyetin karşısına sorumluluk kavramını koyamayız. İşin içinden bu şekilde çıkamayız.
Sorumluluk, akıldan; mesuliyet ise kalpten doğar, vicdandan beslenir. Vicdan, insanın özüdür. Vicdanı olan, mesuliyeti olandır.
O halde şunu söyleyebiliriz: Sorumluluk maddi, mesuliyet manevidir. Bu yüzden, ‘sorumluluk almak’ ve ‘mesuliyet duymak’ deriz. Biri almak, diğeri duymak…