ÇAĞAN Irmak'ın başlattığı "Evladın İçin Bir Ağaç Dik" hareketi çığ gibi büyüdü sosyal medyada...
Pazar günkü röportajdaki çağrıdan sonra pek çok kişi, çocuğuyla, sevgilisiyle, annesiyle, babasıyla ağaç dikerkenki fotoğrafını #evladıniçinbirağaçdik hashtag’iyle paylaştı...
Ya da sadece sevdiği bir ağaca sarılırkenki halini...
Çok güzeldi, çok hoşuma gitti.
Bütün o fotoğraflara gözlerim dolu dolu baktım.
Aslında yaptığın şey doğruysa hemen karşılığını buluyor bu toplumda.
Ben de Çağan ve arkadaşlarını destekliyorum.
3 kişiydiler, 10 bin küsur kişilik bir aile oldular, inanıyorum ki gittikçe daha da büyüyecek.
Siz de evladınız için bir ağaç dikin, bu halk hareketinin bir parçası olun.
Tabii ki Çağan Irmak’ı yakalamışken birkaç ay sonra vizyona girecek yeni filmini de sordum...
Hürriyet
Gelelim yeni sinema filmine...
İsmi, “Benim Adım Feridun”. Güzel bir hikâye, çok içime sinen bir iş oldu...
Nasıl buluyorsun bu hikâyeleri?
Hikâyeler beni buluyor aslında! “Nadide Hayat”ın çekimleri yeni bitmişti. Biz böyle bütün ekip, o gemide bir ay geçirmişiz, çalışmışız, kapkara yanmışız. Dizlerimiz filan yara bere içinde. Zannedersin, bir göçmen grubu uçağa binip İstanbul’a gelecek, o haldeyiz. Havaalanında uçağa binmeyi bekliyoruz. Benim de kitabım bitmişti, kitap almak istedim. Aaa baktım, Mahir Ünsal Eriş’in yeni kitabı çıkmış. Daha önce “Bangır Bangır Ferdi Çalıyor Evde”sini okumuştum. O kadar beğenmiştim ki, hiç tanımamama rağmen telefonunu bulup teşekkür etmiştim. Bu yeni kitabı, bir hikâye kitabıydı. Hemen karıştırmaya başladım. “Benim Adım Feridun” diye bir hikâye gördüm, toplam 8 sayfa, birkaç dakikamı aldı okumak. Okumadım, resmen içtim! Veeee hikâyeyi bitirir bitirmez telefon ettim Mahir’e: “Bu öykünü film yapmak istiyorum. Ama hikâyeyi bana verip, sırtını dönüp gideceksin. Kabul mü?” “Kabul abi, senin olsun!” dedi. Tam dokuz ay sonra biz filmi çekiyorduk...