ANNEMİN sağ kalçasına protez takıldı.
Üç kardeş yanındaydık.
Bizim gündemimiz Mami'ydi, Mami'mizdi...
Anneme, hiç "Anne" demedim ben.
Türkçe bilmediği dönemlerde ablam Suna ona "Mami" demiş, 4 yıl
sonra doğan ben de "Mami" dedim, 9 yıl sonra doğan erkek kardeşim
Nevzat da...
Artık bütün Adana diyor!
Aslında "Oma" da oldu, ama 70 küsur yaşında olmasına rağmen kimse
ona "Oma" demiyor.
Çünkü "nene'lik ona yakışmıyor.
*
Kafam annemle meşgul olduğu için yazı Mami yazısı olacak.
Misafir umduğunu değil, bulduğunu yermiş!
Doğruya doğru, hep farklıydı benim annem.
Onlu yaşlarda ona sormuştum mesela, "Bu regl nasıl bir şey?" diye,
"İnsanın canı çok acıyor mu? Herkes karnına bir şeyler sarıyor,
kıvrılıyor yatıyor, halsiz oluyor, sinirli oluyor..."
"Bünye meselesi. Herkeste öyle olmaz. Bana bir şey olmuyor mesela!"
demişti.
"Nasıl yani?" diye sordum.
"Ben" dedi "Hayatım boyunca regl olduğumda normal hayatıma devam
ettim, dans ettim, spor yaptım, yüzdüm, beni etkilemedi..."
"Vay be!" olmuştum, bir sürü kadın acı çekiyordu, ama Mami bana
mısın demiyordu.
Ama numara da yapmıyordu, o öyleydi.
Ağrı eşiği yüksek.
Armut dibine düştü.
Ben de ağrı eşiği yüksek biri oldum.
Regl olduğum zaman her şeyi yapabilirim ben.
Canım acımaz.