BİTECEK gibi değil.
Her Allah’ın günü yazıyorum.
Her gün yeni bir cinayet, tecavüz ya da cinsel istismar vakası geliyor önümüze.
Gencecik kızlar, küçücük çocuklar birer birer katlediliyor.
Hayatları sönüyor.
Ya da gelecek hayalleri ellerinden alınıyor.
Bana soruyorlar:
“Sen her gün bunları yazıyorsun, psikolojini nasıl sağlam tutuyorsun?”
Cevabı basit:
Tutamıyorum!
Paranoya yapıyorum, endişeleniyorum, saçma sapan şeyler düşünüyorum, felaket senaryoları yazıyorum, korkuyorum...
Ama şunu biliyorum.
Yazmak, bu konuyla uğraşmak, mücadele etmek işe yarıyor.
Hemen her köşe yazısından sonra yetkililer devreye giriyor, Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı arıyor mesela, haberde geçen insanlarla iletişim kurmak için, kısacası bir arpa boyu bile olsa yol alınıyor...
Ve en önemlisi, sosyal bir bilinç yaratmaya da katkı sağlıyor.
Gönül isterdi ki, bunların yaşanmadığı bir ülke olsa, biz de yazmayalım ama öyle değil...
Alın, size bir pislik vaka daha!!!!
Antalya.
Geçen ağustos.