SABAH uyandım.
Harika bir güne...
O uyku sersemliğinde bir an mutluydum, ama sonra birden
hatırlayıverdim...
Tam 40 küsur kalp durdu bu ülkede ve biz 70 milyon yastayız!
Hemen ruh halim değişti.
Yaşam sevincim kayboldu.
Birden utandım her şeyden.
Mutlu olmaya hakkım yok diye düşündüm.
Güzel şeyler anlatmaya, paylaşmaya, gülmeye, kahkaha atmaya...
Zaten olan biten aklımıza düştüğünde enerjimiz bitiveriyor,
mecalimiz kalmıyor...
Hepimiz yavaş yavaş ölüyoruz.
Evet, istedikleri bu ve başarıyorlar.
“İnadını yaşam, inadına hayat!” dememiz gerekiyor ama içimizden bir
şeyler çekilmiş oluyor.
19 yaşındaki o tıp öğrencisi Berkay geldi aklıma, sadece o anda,
oradan geçtiği için ölen.