Yunanlı bir iş adamı kızının nikahını Fener Rum Patrikhanesinde kıydırmış, kilisede dualar edilmiş. Zengin iş adamı Patrik Bartholemeos’un önünde diz çöküp elini öpmüş duasını almış. Ya aynısı bizde olsa? Örneğin zengin bir iş adamımız kızını camide evlendirse, nikahı kılan hocanın elini öpse, hayır duasını alsa... iki rekat şükür namazı kılsa? Ne olur? Basın nasıl da dalga geçer adamcağızla değil mi! Ardından da ne gericiliği kalır, ne de Atatürk düşmanlığı! Ama bu doğaldır çünkü Murat Bardakçı’nın dediği gibi bizim basın Türk milletinin Müslüman olduğunu bilmez! Bilse de halk öğrensin istemez?! Burası Müslüman bir ülke değil mi? Öyleyse Müslüman bir işadamının dua etmesi neden Cumhuriyet düşmanlığı olarak algılanır ki? Dindar ya da inançlı insanlar dünyanın her ülkesinde huzurlu bir toplumun vazgeçilmez unsurları olarak görülür, kabul edilir. ABD’de Pazar günleri kiliseye gitmeyen aile pek makbul sayılmaz oturduğu mahallede. Ama Türkiye’de, hele de bazı çevrelerde, camiye gitmek, namaz kılmak, oruç tutmak tutuculuk, gericilik, düzen düşmanlığı olarak algılanır!! Ama aynı çevrelerde fabrikasına giden eşini, “bütün gece dua ettim. İnşallah o ihale bizimdir canikom.” diye uğurlar hanımefendi... Perhiz, lahana turşusu falan... Bizim kadar kendi tarihi, kültürü, diniyle kavgalı bir toplum yoktur dünyada! Dili, dini, milliyeti, eğitimi gibi. Bunların tümüne değer veren kişi o yere göğe sığdıramadığımız batıda “iyi insan” olarak tanımlanır. Bizde? Bölücü, şeriatçı, gerici olursun ki aman aman evlerden uzak!