Türkiye’de pek sık kullanılır bu suçlama. Devlet büyükleri de pek sık kullanmışlardır: “İçimizdeki rejim düşmanları...” Resmi söylem düzen değişikliği isteyene karşı hemen kükrer: “Seni gidi rejim düşmanı seni!”
Diyelim ki insanlar var olan düzenden mutsuzdur. Ne yapmaları gerekir? Düzeni değiştirecek bir partiye, örneğin, oy vermemeleri mi? Aslına bakarsınız düzen ya da rejim değişikliğinden hiç mi hiç korkmaması gereken bir miller varsa o da biziz! Düşünün hele bizim kadar sık rejim değiştiren başka bir devlet var mıdır yeryüzünde?
Hadi sayalım: Tanzimat düzen değişikliğidir. Meşrutiyet de. Hilafetin kaldırılması, cumhuriyetin ilanı, çok partili düzene geçiş... Hepsi de birer rejim değişimi değil mi? Darbeleri ne yapacağız? Darbelerden sonra kurucu meclis kurmaları? Geçiş dönemleri... Hepsi de birer rejim değişikliğidir.
Kafa göz yara yara demokrasiyi bulmuşuz. Ama istediğimiz partiye oy veremeyenle barışamayız bir türlü; göbeğini kaşıyan bidon kafalı deriz ki onlara akıllara ziyandır hepten!
Asıl korkulası, demokrasinin ortadan kaldırılması, oy sandıklarının tarihe karışmasıdır, kimin kime oy verdiği değil.
Ha iktidar olmak istiyor da bir türlü olamıyorsan sağa sola saldıracağına bir kaç dakika aynanın önünde dur kendine bak. Eğer görüntünden memnunsan sorun yok, daha upuzun yıllar, seçim sandıkları var oldukça yani, iktidar olamayacaksın! Ha bir de söylemesi ayıptır askerine, polisine, vatandaşına kurşun sıkan katillerin cenaze evlerine gidip başsağlığı diledikçe ve de kendi devletini ele güne kötüleyip terörü ve teröristi savundukça patinaj yapar durursun olduğun yerde!!
CHP’nin farklı bir türevi olursan..
Bizim ülkede salt millet değil siyasi partiler de devlete aittir! Partileri yasaklayan kurallara şöyle bir göz atın yeter. Partilerimiz son zamanlara kadar “Türk dili ya da kültüründen başka adil ve kültürlerden söz edemez, onları savunamaz, övemez. Türkiye Cumhuriyeti üzerinde etnik kutuplaşmalar yaratarak millet bütünlüğünü bozamazlar.”