Türk milletinin ve Türkiye Cumhuriyeti’nin tarihindeki en onur kırıcı, en utanç verici olaylardan biri, 4 Temmuz 2003’te, Irak’ın kuzeyinde, Süleymaniye kentinde yaşanmıştı. ABD askerleri, Türk özel kuvvetlerine baskın yapmış, derdest etmiş, askerlerimizin başına çuval geçirmiş ve sorgulamıştı. Pek çok hariciyecinin, emekli veya muvazzaf komutanın, milliyetçi, muhafazakâr, liberal, sosyal demokrat siyasetçinin ısrarla “stratejik müttefik” olarak nitelediği ABD, hem de kendi bağımsızlık gününde, Türkiye’ye küstahça bir saldırıda bulunmuştu. Başımıza çuval geçirilen tarih 2003, başımıza çorap örülen tarih ise 1952 idi. Aslında başımıza çuval, NATO’ya girdiğimiz gün geçirilmişti.
Dahası var. O yıllarda iktidarda olan, son yıllarda muhalif takılan; o dönem ulusal bayramlarda hastalanan, son yıllarda iyileşen, gürbüzleşen; Mustafa Kemal Atatürk’ü anmaya başlayan; liberal sol (ne demekse o) ile arasından su sızmayan Abdullah Gül, ABD’ye verilmesi istenen tepkiyi şöyle reddetmişti: “Büyük devletlere nota verilmez”. Cumhurbaşkanı Recep Tayyip Erdoğan ise başbakandı ve ABD’ye nota verilmesini isteyen muhalefeti şöyle yanıtlamıştı: “Ne notası veriyorsun, müzik notası mı?”