Futbol endüstrisi 1950'lerden sonra küresel anlamda bir fenomene dönüştü.Serbest piyasa ekonomisinin güçlenmesiyle birlikte etkinlik alanını genişleten futbol, İngiltere merkezli Avrupa ülkelerini hızlı bir şekilde tesiri altına aldı.II.Dünya Savaşı sonrasında kendisini arayan Avrupa ekonomisi için futbol; müzik ile birlikte ışıltılı bir şova dönüşmeye başladı. Statların kapasiteleri gelişirken; spor okulları, eğitimciler ve çalışma metotlarında bilimsel değişimler yaşandı.Bu değişimlerin sonucunda oyuncuların bir eşya gibi alınıp satıldığı ve karşılığında ciddi paraların ödendiği bonservis bedelleri doğdu. İyi eğitilmiş ve yetiştirilmiş bir futbolcunun değeri on milyonlarca Dolar demekti. 1990'lı yılların sonlarına doğru futbol piyasasında dönen rakamlar birçok ülkenin ekonomik gücünü geride bıraktı.İletişim teknolojilerinin gelişmesiyle birlikte "futbol star"ları doğmaya başladı. Her takımın yıldızı, her jenerasyonun öne çıkan bir kahramanı oldu.Futbol endüstrisi ekonomik anlamda her geçen gün gelişirken; altyapı ve eğitimlere önemli yatırımlar yapıldı.Bu sırada petrol zengini ülkeler, birçok spor dalında olduğu gibi futbolda da gelişememişti. Sistem yoktu, kişilerin iki dudağı arasında vizyon ortaya koyabilmek mümkün değildi. Ekonomik anlamda zenginleşen Arap ülkeleri sorunun çözümünü kesenin ağzını açarak, yıldız futbolcuları transfer etmekte buldular. Emeklilik yaşı geçmiş oyunculara büyük bedeller ödeyerek hem ülke tanıtımını yapmak hem de futbola olan ilgiyi artırmak istiyorlardı.Bir süre sonra Arap ligleri, veteran yıldızların antrenmana çıkar gibi futbol oynadıkları, seyir zevki vermeyen bir kimliğe büründü…Başarı gelmemişti. Çünkü futbol bir sistem, bir yatırım meselesiydi. Sadece parasal beklentiler ve günü kurtaran girişimlerle sonuç alınamıyordu. Bireysel gelişim, niteliksel eğitim gerekiyordu.***Türkiye gibi arada kalan ülkelerin futbol takımları ise sınırlı bir başarı alanına hapsoldular.2000'lere kadar en büyük başarı Galatasaray'ın Şampiyon Kulüpler Kupası'nda (bugünkü adıyla Şampiyonlar Ligi) yarı final oynamasıydı. Sonrasında 2000 yılının ilk aylarında UEFA kupası şampiyonluğu ve hemen ardından gelen Süper Kupa, Türk futboluna ve futbolcularına olan ilgiyi artırdı.Türk milli takımının 2002 Dünya Kupası'nda dünya üçüncüsü olması ise gelecek adına büyük umutlar veriyordu.Ancak 2002 sonrasında adeta futbolda yeni bir süreç başladı. Türkiye'deki değişen siyasi yapıyla birlikte birçok anlayış ve yaklaşım terk ediliyordu aslında…Eğitimdeki günü birlik sistem değişiklikleri, futbolu da vurmaya başladı. Altyapılara, sporculara ve takımlara verilen değer ortadan kalktı. Futbol "biat eden" vizyonsuz yöneticilerin eline teslim edildi.Yıllar yılı devam eden sistemsizlik Türk futbolunu al aşağı etti. Her yıl değişen yabancı kuralı, siyasi yapıların doğrudan kontrol altına almak istediği federasyon ve kulüpler neticesinde, başarısızlıklar art arda gelmeye başladı.Yakın bir