Yaşamlarında hep bir pencere vardır… Tayinleri çıkar, uzaklara doğru durmadan yer değiştirirler, başka bir kente giderler, başka mahalleler, başka sokaklar, başka binalar, başka evler… Pencere değişmez… * O pencerede hep bir asker beklenir… Beklenenin rütbesi ne olursa olsun, o pencerenin camına dayanıp bekleyenin rütbesi bellidir; sadece seven birisidir… Anne… Çocuklar… Sevgili…