Ben bir Türk kızıyım… Yaklaşık bir yıldır (bir Avrupa ülkesinde)
yüksek lisans eğitimimi sürdürüyorum. Her zaman ailemde ve bende
ülkemizin geleceği ile ilgili endişelerimiz oldu. Ancak burada
yaşamaya başladığımdan beri bu durum çok başka bir hal aldı.
Türkiye'nin tüm dünyanın gözünde ne hale geldiğini buradan çok daha
iyi gördüm.
Bir çok ülkeden öğrenciyle beraber eğitim alıyoruz. Ve her yeni
tanıştığım, neredeyse her milletten insana Türk olduğumu
söylediğimde, verdikleri ilk tepki “Sende mi ülkendeki
diktatörlükten kaçıp kurtulmak
istiyorsun?” oluyor.
İnanın insan
burada “evet” diyemiyor.
Gerçeği bilsinler istemiyorum.
Sadece gözlerimi kaçırıp “Memnun
değilim” diye kekeliyorum.
Hakkında hiçbir bilgi sahibi olmadığım, tarihi hakkında hiçbir şey
bilmediğim Bangladeş vb. ülkelerden gelen insanlar bana acısınlar
istemiyorum.
(……)
Buraya ilk geldiğim günden beri, yurt dışında bulunan on binlerce
genç gibi, amacım eğitimimi tamamlayıp ülkeme dönmek, bu rüyalarıma
giriyor.
Bunu kime söylesem, özellikle AB ülkelerinin
gençleri“Cinayetlere, canlı bombalara, antidemokratik
baskılara rağmen mi döneceksin?” diyorlar.
Ülkemin “laik olduğunu” anlatmaya çalışıyorum, kelimeler
yetmiyor…
Dilim dolanıyor…